Ön Seçimli Yarışma, 1. Ödül
Midyat, Mardin, TR
Toplam kapalı alan: 105,000 m2
Ekip: Kerem Piker, Yelta Köm, Ecem Öksüz, Elena Pazzaglia, Cansu Kilciler, Ayşe Kimyacıoğlu, Samim Magriso, Berke Debensason,Cansu Cürgen
Danışman:  Prof. Dr. Arzu Erdem (ITU)

Yeni öğretim yaklaşımları, tek yönlü ve didaktik 'öğretme' süreçleri yerine öğrencinin birey olarak aktif olduğu, problem temelli ve bireysel farkları gözeten 'öğrenme' süreçlerini benimserler. Dolayısıyla, pedagojik yaklaşımdaki bu paradigma değişikliği geleneksel eğitim mekanları yerine etkileşimli öğrenme mekanlarının tasarlanması esastır.

Yeni eğitim anlayışındaki en büyük değişiklik 'problem-temelli eğitim' modellerinin benimsenmesi olarak tanımlanabilir. Bu yeni eşik yapılandırıcı öğrenme anlayışının en önemli uygulamalarından biridir. Problem temelli öğrenmede öğrenciler, problemle, ilk kez öğrenme sürecinde karşılaşırlar. Karmaşık bir durum veya olay ile karşı karşıya kalan öğrenciler önce problemi tanımlamak sonra araştırma yaparak çözmek durumundadırlar. Doğası itibari ile böyle bir eğitim yaklaşımı, ortalama bir öğrenci profili kabulüne göre tanımlanmaz. Aksine esas olan her bir öğrencinin kişisel farklılıklarının gözetildiği bir eğitim yaklaşımıdır. Böyle bir eğitsel yaklaşımda öğretmenlerin rolü artık öğrencilere gerçek yaşamla ilişkilendirilebilecek problemler tanımlamak; didaktik bilgi aktarım süreçlerini benimsemek yerine, bilginin ulaşılabileceği kaynaklara yönlenmelerinde yol gösterici olmak; ve öğrenme surecini bir deneyim biriktirme/çoğaltma süreci olarak kurgulamaktır.

Problem temelli öğrenme üç temel özelliğe sahiptir:
• Öğrencilere, söz konusu olayı sahiplenme ya da sorumlu olma rolünü yükleme yoluyla farkındalık yaratmak,
• Ders içeriğini ya da konuyu gerçek yasamla ilişkili bir problem etrafında kurgulama yoluyla içselleştirilebilmesini sağlamak,
• Dolayısı ile de öğrencileri düşünme ve araştırmaya yönlendirmek.

Böyle bir eğitim paradigmasının öğrencilerin kendi öğrenme süreçlerinden sorumlu, özgüvenli bireyler olarak yetişmelerine katkıda bulunacağı açıktır. Eleştirel düşünme, iletişim kurma, grup olarak çalışma becerileri; öğrendiklerini esnek olarak değişken durumlara uyarlama duyarlılığı ve araştırma sorumluluğu problem-temelli ve öğrenci-merkezli yeni eğitim yaklaşımlarının öncül amaçlarıdır.

Öğrenci ve öğretmenin rol tanımlarındaki değişiklikler ve öğrenme süreçlerindeki radikal farklar yeni öğrenme mekanlarının da gelenekselden farklı kurgulanmasını zorunlu kılar:

Esas olan tek yönlü didaktik öğretme modeli için tasarlanmış derslik yerine; bireysel öğrenme süreçlerini destekleyen donatıda ve grup çalışmasına elverişli öğrenme mekanlarıdır. Bu eğitim modeli öğrencilerin gruplar halinde bir problem üzerinde yoğunlaştığı ve amacın grubun ortak üretkenliğini arttırmak olduğu stratejiler kadar; bireysel ya da ortak bir proje geliştirmenin hedeflendiği stratejilere dayanır. Her iki durumda da; öğrencilerin kişisel farklılıklarının gözetildiği ve dolayısı ile de öğrenci merkezli özelleştirilebilir bir eğitim pedagojisinin benimsendiği bu model, tekrar eden jenerik sınıfların çoğaltılması ile oluşan okul modeli yerine; özelleştirilebilir öğrenme mekanı gruplarının tanımladığı ve acık-kapalı-ara mekan destekleri ile oluşturulmuş alt bileşenlerden eğitim kampüslerini zorunlu kılar.

Amaç öğrenmeyi destekleyecek nitelikte donatılan ve tasarlanan mekanların ayni zamanda da aidiyet hissini güçlendirmeye açık olmasıdır. Üstelik, farklı yaş gruplarının beklenti ve özelliklerine uygun olarak tasarlanan mekanların ayni kampus içinde paylaşılan açık alanlar ve geçiş bölgeleri çevresinde yerleştirilmesi öğrencilerin birbirlerinden öğrenmelerine de olanak sağlayacaktır.

Öğrenciyi aynılaştıran ve ölçek itibari ile domine eden büyük eğitim yapıları yerine; aidiyet hissini destekleyici nitelikte ve ölçekte yapı tanım ve tasarımı bu açıdan önem taşır. Gerçek hayat mekan kurgularına benzer şekilde kurgulanmış alt birimler/yapılar ve yapılar arasında ilişkileri sağlayan avlu-eyvan-sokaklar, spor alanları, deneme bahçeleri, kulüp faaliyetlerine elverişli paylaşılan mekanlar, yeni bilişim teknolojileri ile desteklenmiş çalışma alanları, büyük teneffüs alanları yerine insan ölçeğini gözeten oyun ve ders dışı etkinlik alanları, eylemlerle ilişkili ve kurumsal belleği oluşturacak nitellikte paylaşım alanları (mezuniyet törenleri-özel günler-sosyalleşme mekanları) ve diğer çevresel öğeler yeni pedagojinin mekansal karşılıklarıdır.

Amaç; inovatif düşünme ve araştırma becerisi ve edindiği bilgi/deneyimi gerçek hayatin farklı durumlarına adapte edebilme yetisini edinmiş genç nesilleri yetiştirmektir.